Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/156

 — Czy to filozofję mi wykładasz? — podchwyciła Nicolina.
 — Tak — odpowiedział Gilbert.
 — Więc dla filozofów niema nic świętego?
 — I owszem, rozum.
 — Tak, więc ja, która co chciałam zostać uczciwą dziewczyną...
 — Przepraszam, ale na to już za późno.
 Nicolina zbladła, potem się zarumieniła.
 — Kobieta zawsze jest uczciwą, pocieszałeś mnie, kiedy jest wierną temu, którego jej serce wybrało. Przypominasz sobie tę teorję o małżeństwach?
 — Mówiłem o związkach, Nicolino, gdyż nigdy się nie ożenię.
 — Nie ożenisz się nigdy?
 — Nigdy. Chcę być uczonym i filozofem. Owoż wiedza wymaga odosobnienia duchowego, a filozof ja — fizycznego.
 — Panie Gilbercie — rzekła Nicolina — jesteś nędznikiem i sądzę, że więcej warta jestem od ciebie.
 — Skończmy — rzekł Gilbert, powstając — bo tracimy czas daremnie, ty na wymyślanie, a ja na słuchanie. Kochałaś mnie, bo ci się podobało, nieprawdaż?
 — Naturalnie.
 — Więc to jeszcze nie racja, ażebym został