Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1774

ney i ten mały domek, w którym się obecnie znajdujemy, mieszkaj pan w jednym, my w drugim.
 Taverney całą siłą powstrzymywał wściekłość, jaka go ogarniała, nerwowo poprawiał koronkowy żabot. Odwrócił głowę.
 — Wolę mieszkać w Taverney.
 Dobrze, my zajmiemy ten domek.
 — Jak chcesz.
 — Kiedy pan wyjedziesz?
 — Dziś jeszcze... natychmiast.
 Filip ukłonił się.
 — W Taverney — myślał stary — można być królem, mając trzy tysiące liwrów rocznego dochodu. Będę podwójnym królem.
 Podniósł pudełko z fotelu i wsunął je do kieszeni.
 — Filipie — rzekł ironicznie — pozwalam ci podpisać naszem nazwiskiem pierwszy traktat filozoficzny, jaki wydasz. Co do Andrei, jej pierwsze dzieło radzę nazwać Ludwikiem, lub Ludwiką: te imiona przynoszą szczęście.
 To powiedziawszy, wyszedł z salonu, trzaskając drzwiami.
 Filip z zaiskrzonemi oczyma, konwulsyjnie zaciskając pięści, szepnął:
 — Boże! daj mi cierpliwość!