Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1779

nadto szanuję twój dom; co do trzeciego: o!... aby to wykonać...
 — Cóż?...
 — Szukam rady u pana.
 — Zwarjowałeś?
 — Nie, panie, ale jestem bardzo, bardzo nieszczęśliwy, zrozpaczony i utopiłbym się dziś w Sekwanie, gdybym nie przypomniał sobie tego, coś pan napisał...
 — Ja?...
 — Tak: „Samobójstwo jest kradzieżą względem społeczeństwa“.
 Rousseau spojrzał na niego wzrokiem, który zdawał się mówić:
 — „I ty myślisz, że możesz do siebie zastosować te słowa?“
 — Rozumiem pana! — zawołał chłopak.
 — Chyba nie.
 — Chcesz pan powiedzieć: „Czyż śmierć takiego, jak ty, nędzarza, który jesteś niczem i nie posiadasz nic, możnaby tak nazwać?“
 — Nie o tem myślałem — zawołał żywo Rousseau, zawstydzony domyślnością chłopca. — Mówiłeś, żeś głodny?
 — O! tak.
 — Wiedziałeś, gdzie klucz, wiesz więc, gdzie leży chleb; idź do kredensu, weź go i idź sobie.
 Gilbert nie ruszył się z miejsca.
 — Jeśli nie chcesz chleba, lecz pieniędzy, to