Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1787

łeś mi pan kiedyś w Luciennes, że cię zdradziłem.
 — Nie zdradziłem cię nigdy, goniłem tylko za mą ukochaną.
 — Nie mówmy o tem! Czy to już wszystko?
 — Chciałem jeszcze zapytać, czy można się w Paryżu dowiedzieć o czyjś adres?
 — Jeśli to człowiek znany, przyjdzie ci to z łatwością.
 — O, on bardzo znany.
 — Któż to taki?
 — Hrabia Józef Balsamo.
 Rousseau zadrżał; nie zapomniał jeszcze sesji na ulicy Plâtrière.
 — Czego chcesz od tego człowieka? — spytał po chwili.
 — Bardzo prostej rzeczy. Ciebie mistrzu, oskarżałem, jako moralnego sprawcę mej zbrodni, bo zdawało mi się, że za radą twoją słuchać winienem praw natury.
 — Czyż ci nie wytłumaczyłem, żeś mnie źle rozumiał? — zawołał przelękniony Rousseau.
 — Tak przynajmniej objaśniłeś mnie, mistrzu.
 — Czegóż chcesz więcej?
 — Zbrodnia moja ma także swoją fizyczną przyczynę.
 — Czyż Balsamo jest tą przyczyną?
 — Tak. Skorzystałem ze sposobności, jak dzikie zwierzę, nie jak człowiek honoru; pan dałeś zasady, a sposobność dał hrabia Balsamo. Gdzie on mieszka?