Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1797

stanie na wszystko, ale będzie nawet nim zachwycona.
 Nadzieja wstąpiła w serce chłopaka.
 Nawet mu przez myśl nie przeszło, aby kobieta, znajdująca się w takiem położeniu, jak Andrea, nie przystała na małżeństwo, przynoszące jej oczyszczenie i sto tysięcy dukatów.
 Gilbert budował zamki na lodzie z pełną wiarą.
 Wkrótce już znalazł się tuż przy Trianon.
 O! nie bał się już niczego.
 Filipa ułagodzi szlachetnym postępkiem, Andreę miłością, a starego barona złotem.
 Pomimo zupełnej nieznajomości społeczeństwa, uczeń J. J. Rousseau’a odgadł instynktownie, że pieniądze są wielką siłą.
 Wszedłszy do ogrodu, z pewną dumą spoglądał na ogrodników, z którymi przed tygodniem jeszcze kolegował.
 Pierwszego służącego zapytał o barona de Taverney.
 — Barona niema w Trianon — usłyszał odpowiedź.
 — A pan Filip?
 — O! pan Filip wyjechał z panną Andreą.
 — Wyjechał! — zawołał Gilbert.
 — Tak.
 — Kiedy wyjechali?
 — Przed pięciu dniami.
 — Do Paryża?