Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/18

 — Nawet gdybyś miał działać na szkodę własną?
 — Wchodzący tu nie należy do siebie, lecz do wszystkich.
 — Jaki bez względu na to rozkaz otrzymasz, czy usłuchasz natychmiast?
 — Usłucham.
 — Natychmiast?
 — Natychmiast.
 — Bez wahania?
 — Bez wahania.
 — Weź ten pistolet i nabij go.
 Nieznajomy wziął pistolet, wsypał proch w lufę, przybił go, włożył kulę, przybił ją stemplem i podsypał panewkę.
 Grobowa cisza panowała w zgromadzeniu, wiatr tylko jęczał pośród sklepień rozwalonych.
 — Nabity!... — wyrzekł nieznajomy chłodno.
 — Czyś tego pewnv? — zapytał przewodniczący.
 Uśmiech przemknął się po ustach nowoprzybyłego; wyjął stempel i zapuścił w lufę. Stempel wystawał o dwa palce.
 Przewodniczący skinął głową potakująco.
 — Tak — przemówił — dobrze jest nabity.
 — Ca mam z nim uczynić?
 — Odwiedź kurek.
 Słyszeć się dał trzask odwodzonego kurka.
 — Przyłóż lufę do czoła.
 Nieznajomy spełnił wezwanie w tej chwili.