Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1820

pięknie to, żeś oddał sto tysięcy dukatów, ale po dziecinnemu byłoby nie wziąć 48 liwrów.
 — Nie chciałem ich panu oddać, chcę panu tylko złożyć z nich rachunek i poprosić o więcej.
 — To znowu co innego. Chcesz pieniędzy?
 — Proszę...
 — Na co?
 — Chcę coś przedsięwziąć... pan sam mi myśl nasunąłeś...
 — Chcesz zemścić się?
 — Szlachetnie.\
 — Nie wątpię, ale zarazem okrutnie, czy tak?
 — Tak!
 — Ile ci potrzeba?
 — Dwadzieścia tysięcy franków.
 — I już nie tkniesz tej kobiety?
 — Nie.
 — Ani jej brata?
 — Nie.
 — Ani ojca?
 — Nie.
 — I nie będziesz jej obmawiał?
 — Z mych ust nie wyjdzie jej imię.
 — Rozumiem. Ale to wszystko jedno zabić kobietę nożem, czy prześladować ją ciągle. Chcesz ją prześladować swą osobą, spojrzeniem, uśmiechami pełnymi zniewagi i nienawiści.
 — Zgoła inny mam zamiar. Przychodzę prosić pana o sposób, abym mógł opuścić Francję i udać się na drugą półkulę, ale bez kosztów.