Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1823

ka. Jednakże odmawiam, ale zachowam wdzięczność dla pana.
 — Dla jednej chwili zemsty poświęcasz pięćdziesiąt lat życia, a to może niewarte.
 — Panie, moja fantazja, czy kaprys, są dla mnie warte więcej, niż świat cały. Zresztą, oprócz zemsty kieruje mną obowiązek.
 — Oto twoje dwadzieścia tysięcy franków — rzekł Balsamo bez wahania.
 — Zobowiązujesz pan ludzi, jak król! — odrzekł wzruszony młodzieniec.
 — O jeszcze więcej — odezwał się hrabia, — bo nie wymagam nawet, ażeby o tem pamiętano.
 — Ale ja umiem pamiętać i być wdzięcznym. I kiedy zadanie moje będzie spełnione, oddam panu te dwadzieścia tysięcy franków.
 — W jaki sposób?
 — Wysługiwać się będę panu tyle lat, aż odsłużę te pieniądze.
 — Jesteś znów nielogicznym, Gilbercie. Przed chwilą mówiłeś: Proszę o dwadzieścia tysięcy franków, które mi się należą.
 — To prawda, ale pan zdobyłeś moje serce.
 — Bardzo mnie to cieszy — rzekł obojętnie Balsamo — zatem gdy zechcę, będziesz należał do mnie?
 — Tak.
 — Co umiesz?