Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1857

 — Więc to biedactwo zupełnie jest opuszczone?
 Gilbert nie był przygotowany na te pytania i poruszył się niecierpliwie.
 — Zapomniałem wam powiedzieć: ojciec tego dziecka umarł ze zmartwienia.
 Kobiety były widocznie wzruszone.
 — A matka?...
 — O!... matka... matka... to dziecko nie powinno nigdy liczyć na matkę... — wybełkotał Gilbert.
 Dalszą rozmowę przerwał, wracający z pola, ojciec Pitou.
 Był to człowiek znany z uczciwości; świeża twarz jego przypominała wieśniaków z obrazów Greuze‘a.
 Kobiety wytłumaczyły mu w kilku słowach wszystko.
 Gilbert dodał, że chce zapłacić za cały czas, dopóki dziecko nie wyrośnie na dzielnego chłopca.
 — Dobrze — odparł Pitou. — Ładne maleństwo.
 — Chodź więc pan ze mną do pana Niquet, złożę u niego należną ci sumę.
 Pitou-ojciec wstał z ławy.
 Gilbert pożegnał się z kobietami i nachylił się nad kołyską maleństwa.
 Zdawało mu się, że dziecko już jest podobne do Andrei.
 Z całych sił powstrzymał łzę, cisnącą mu się