Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1883

 — Widzisz, chowałeś się!
 — Bezwątpienia.
 — Przede mną?
 — Nie, jadę do Ameryki z pewną misją, nikt nie powinien mnie widzieć. Kapitan dał mi nawet osobną kajutę.
 — Chowasz się tu widocznie, chcesz ukryć dziecko, które wykradłeś.
 — Dziecko? — podchwycił Gilbert.
 — Naturalnie, skradłeś to dziecko, bo możesz z niego wyciągnąć niemałe korzyści... Nędzniku!
 Gilbert podniósł głowę.
 — Odebrałem dziecko, aby go matka nie nauczyła przeklinać ojca.
 — Gdyby tak było, byłbyś mniejszym złoczyńcą niż myślałem. Ale nie wierzę; kto kradnie, ten kłamie.
 — Ja kradłem?!
 — Wykradłeś dziecko!
 — Ależ to mój syn! On do mnie należy! Czyż to kradzież, gdy odbieramy swą własność?
 — Słuchaj — rzekł Filip stanowczo — przysiągłem sobie, że cię zabiję, teraz rozmyśliłem się: zabiorę ci tylko to, co mogłoby być zabezpieczeniem twej przyszłości. Oddasz mi dziecko w tej chwili.
 — Ależ ja go nie mam z sobą; czyż można zabrać w podróż morską dziecko, mające 15 dni?...
 — Zapewne zabrałeś ze sobą i mamkę?