Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/199

bycia stał z wami i usunął się dyskretnie, gdy się zbliżyłem.
 — Ten właśnie, ale skończ najpierw swoje opowiadanie, proszę cię.
 — Lepiejby może było zarządzić jakie przygotowania? — odezwała się Andrea.
 Ale baron powstrzymał ją, ująwszy za rękę.
 — Im się bardziej będziemy przygotowywać, tem śmieszniej się wydamy — rzekł. — Kończ, Filipie, kończ.
 — Powróciłem do Strasburga i złożyłem raport majorowi; wezwano gubernatora, pana de Stainville, ażeby przybył natychmiast.
 Skoro tylko stanął na esplanadzie i skoro ustawiliśmy się w szeregi, ukazał się orszak. Popędziliśmy ku bramie kehl’skiej. Ja byłem przy boku gubernatora.
 — Pan de Stainville — powiedział baron — poczekajno, ja znałem bodaj Stainville’a.
 — Szwagier pana de Choiseul, ministra.
 — To, to; kończ, kończ — zawołał baron.
 — Młodziutka księżna lubi widocznie młode twarze, bo, z roztargnieniem wysłuchawszy przemowy gubernatora, utkwiła wzrok we mnie, chociaż przez szacunek stałem w oddali.
 — Czy to ten pan — zapytała, wskazując na mnie — wysłany był na moje spotkanie?
 — Tak jest, Wasza Wysokość — odpowiedział pan de Stainville.
 — Zbliż się pan, proszę — powiedziała.