Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/202

porucznik de Traverney zmuszony był udać się do siebie, aby zmienić ubranie i następnie, jak przystało, przedstawić się Waszej Wysokości“.
 Powróciłem za chwilę, a w pięć minut potem znalazłem się na sali. Księżna zaraz mnie spostrzegła.
 Dała mi znak, abym się zbliżył.
 — „Czy nie miałbyś pan nic przeciwko temu — zapytała — aby mi towarzyszyć do Paryża?
 — Byłoby to największem szczęściem dla mnie — odpowiedziałem — ale służę w garnizonie w Strasburgu...
 — To znaczy?...
 — Że nie zależę od siebie, Wasza Królewska Wysokość.
 — A od kogóż pan zależy?
 — Od naczelnego dowódcy.
 — „Dobrze, to ja z nim tę rzecz załatwię“.
 Pożegnała mnie ręką i odszedłem.
 Wieczorem przywołała dowódcę.
 — Panie — rzekła — mam pewien kaprys do zaspokojenia.
 — Racz go Wasza Wysokość wyjawić, a stanie się dla mnie rozkazem.
 — Źle się jednak wyraziłam, nazwawszy to kaprysem, to ślub pewien, który chce spełnić.
 — Tem świętszym będzie dla mnie.
 — Otóż uczyniłam ślub powołania do moich usług pierwszego francuza, którego spotkam wstępując na tę ziemię; przyrzekłam i jemu i całej jego