Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/203

rodzinie zapewnić szczęście możliwe, o ile to tylko jest w mocy książąt panujących.
 — Książęta są przedstawicelami Boga na ziemi — odparł dowódca. — A któż jest ten, kto miał szczęście pierwszy spotkać Waszą Wysokość?
 — Pan de Taverney, Maison-Rouge, ów młody porucznik, który uprzedził was o mojem przybyciu.
 — Zazdrościć mu będziemy wszyscy — odpowiedział gubernator — ale nie staniemy wpoprzek jego szczęściu, zwolnimy go z przysięgi i pojedzie z Waszą Książęcą Mością.
 Istotnie, w dniu, w którym Jej Wysokość opuszczała Strasburg, otrzymałem rozkaz przyłączenia się do jej orszaku. Od tej chwili nie odstąpiłem ani na chwilę drzwiczek karety.
 — Ej! ej! — odezwał się baron z tym samym uśmiechem, szczególne to, ale możliwe.
 — Co? mój ojcze... — zapytał naiwnie młody człowiek.
 — Oh! Znam ja się na tem doskonale — rzekł baron — znam się, znam...
 — Z tem wszystkiem, braciszku drogi, — odezwała się Andrea — nie widzę w tem przyczyny, dla której Jej Wysokość postanowiła odwiedzić Taverney.
 — Wczoraj wieczorem, około jedenastej, przybyliśmy do Nancy i przy pochodniach przejeżdżaliśmy przez miasto. Jej Wysokość mnie przywołała.
 — „Panie de Taverney — rzekła — niechaj eskorta pośpieszy.