Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/204

 Dałem znak, że księżna życzy sobie jechać prędzej.
 — Jutro chcę wyruszyć bardzo rano — dodała.
 — Wasza Wysokość życzy sobie jutro przebyć większą przestrzeń? — zapytałem.
 — Nie, ale chcę się zatrzymać w drodze.
 Na te słowa, coś, jakby przeczucie, ścisnęło mi serce.
 — W drodze? — powtórzyłem.
 — Tak — odpowiedziała Jej Wysokość.
 — Zamilkłem.
 — Nie domyślasz się pan, gdzie mianowicie pragnę się zatrzymać? — zapytała z uśmiechem.
 — Nie, Wasza Wysokość.
 — W Taverney, łaskawy panie.
 — W Taverney! — wyrzekłem.
 — Tak, bo chcę poznać pańskiego ojca i siostrę.
 — Wasza Królewska Wysokość!...
 — Zapytywałam już o to i dowiedziałm się, że mieszkają o dwieście kroków od drogi, którą przebywać mamy. Wydasz pan rozkaz, aby się zatrzymano w Taverney.
 Pot wystąpił mi na skronie i ze drżeniem w głosie, łatwem do zrozumienia, pośpieszyłem powiedzieć Jej Królewskej Wysokści:
 — Dom mego ojca nie jest godnym, aby przyjąć wielką księżnę.
 — A to dlaczego? — zapytała.