Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/242

 — Pokój Waszej Królewskiej Mości już gotów... błagamy ją tylko...
 Delfinową nie pozwoliła dziewczęciu dokończyć.
 — Bardzo pani dziękuję — rzekła. — Zawołaj z łaski swej hrabiny Langershausen i bądź nam przewodniczką.
 Andrea wykonała zlecenie; stara dama honorowa zbliżyła się śpiesznie.
 — Czy pani rozumie po niemiecku? — spytała Marja-Antonina.
 — Rozumiem, Wasza Wysokość — odpowiedziała Andrea — a nawet trochę mówię.
 — Doskonale! — wykrzyknęła delfinową z radością. — O! to wybornie się nadaje do mych projektów!
 Andrea nie śmiała pytać dostojnego gościa, jakie są te projekty, jakkolwiek była wielce tego ciekawa.
 Delfinową oparła się na ramieniu pani Langershausen i szła drobnym krokiem. Kolana zdawały się pod nią uginać.
 Gdy wychodziła z altany, usłyszała głos pana de Rohan, jak mówił:
 — Jakto! panie de Stainville, chcesz pan mówić z Jej Królewską Wysokością pomimo zakazu?
 — Muszę — odpowiedział gubernator głosem stanowczym i przebaczy mi, jestem tego pewny.
 — Doprawdy, nie wiem, czy powinienem...
 — Pozwól przyjść naszemu gubernatorowi,