Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/313

XX

WICEHRABIA JAN

 Młody porucznik żandarmów delfina, gdyż on to był właśnie, zeskoczył z konia, zauważywszy dziwną scenę, która wywołała zbiegowisko dzieci i kobiet, dokoła stacji pocztowej w la Chaussée.
 Pocztmistrz, ujrzawszy Filipa, rzucił się ku niemu, jako ku nieoczekiwanemu obrońcy, zesłanemu przez Opatrzność.
 — Panie oficerze! — zawołał patrzaj-no pan co się tu dzieje?
 — Co? — odrzekł zimno Filip — powiedz mi pan z łaski swojej.
 — Chcą mi przemocą zabierać konie, przygotowane dla jej wysokości, księżny delfinowej.
 Filip spojrzał, jak człowiek, któremu prawią rzeczy, niepodobne do wiary.
 — Kto chce zabierać konie? — zapytał.
 — A ten oto pan — powiedział pocztmistrz i wskazał na wicehrabiego Jana.
 — Ten pan? — powtórzył Filip.
 — No ja — oświadczył niedbale wicehrabia.