Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/349

 — W przedpokojach, w salonie, w buduarze, w pokoju sypialnym, pod poduszką nawet...
 — Dobrze! więc jako pierwszy zakład przymierza, wymień mi pan tych szpiegów.
 — O! nie chcę różnić pani z jej przyjaciółmi, hrabino.
 — A zatem, wojna!
 — Wojna? Co pani mówi!
 — Mówię co myślę. Idź pan sobie, niechcę pana widzieć więcej.
 — Tym razem biorę panią za świadka. Czyż mogę zdradzać tajemnicę... stanu?
 — Tajemnicę alkowy.
 — To wszystko jedno; bo tam się teraz nasz rząd znajduje.
 — Chcę się dowiedzieć, jakiego szpiega mam u siebie.
 — Co pani z nim uczyni...
 — Wypędzę go.
 — Trzeba cały dom wymieść.
 — Wiesz pan, że to przerażające, co od pana słyszę?
 — A nadewszystko prawdziwe. Bez tego niepodobna byłoby rządzić, pani dobrze wiesz o tem, bo pani jesteś wyborną dyplomatką.
 Pani Dubarry oparła się łokciem o stoliczek z laki.
 — Masz pan słuszność — odrzekła — dajmy pokój. Warunki przymierza?