Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/350

 — Niech je pani pozostawi, po stronie pani zwycięstwo.
 — Jestem wspaniałomyślna jak Semiramis, Czego pan żądasz?
 — Nigdy nie będziesz pani mówiła z królem o reklamacjach z powodu mąki, o reklamacjach, którym, zdradzając mnie, przyrzekłaś poparcie.
 — Zgoda; zabierz pan wszystkie prośby, jakie odebrałam w tej sprawie; są w szkatułce.
 — W zamian niech pani przyjmie te referaty parów królestwa, o przedstawieniach u dworu,.
 — To ten wniosek, który miałeś pan podać królowi...
 — Tak.
 — Dobrze, nie oddasz pan, ale cóż im powiesz?
 — Powiem, że oddałem królowi. Tym sposobem zyska się na czasie, a zanadto zręczną jesteś, pani, ażebyś nie potrafiła skorzystać z tej zwłoki.
 W tej chwili podwoje się otworzyły i szwajcar wszedł, wołając:
 — Jego Królewska Mość.
 Dwoje sprzymierzonych odwróciło się z pośpiechem, ażeby oddać ukłon Jego Królewskiej Mości Ludwikowi XV.