Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/355

plomy i wszystko co potrzebnej to moja rzecz. Wasza zaś Najjaśniejszy Panie, abyście mogli bez uchybienia etykiecie, pojechać do Luciennes. Od dziś, mój królu, posiadacie o jeden więcej zamek królewski.
 — Cóż, Sartines! znasz sposób, ażeby jej odmówić czegokolwiek.
 — Może jest, ale go jeszcze nie odkryto.
 — Jeżeli się jednak znajdzie, zaręczam Najjaśniejszy Panie, że to pan de Sartines go odkryje.
 — Jakto, pani? — zapytał drżąc naczelnik policji.
 — Wystawcie sobie, Najjaśniejszy Panie, — już od trzech miesięcy, napróżno żądam od pana de Sartines jednej rzeczy.
 — A czego pani żąda? — podchwycił król.
 — O, wie on dobrze!
 — Ja pani? przysięgam...
 — Czy to wchodzi w jego atrybucje? — zapytał król.
 — Jeżeli nie w jego to w jego następcy.
 — Pani, — zawołał de Sartines, — doprawdy pani mnie zatrważasz.
 — Więc czego żądasz pani od niego? — rzekł król.
 — Chcę, ażeby mi wyszukał czarownika.
 Pan de Sartines odetchnął swobodniej.
 — Czy po to, ażeby go spalić? — podchwycił król. — Zaczekajcie do zimy, teraz tak gorąco!