Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/360

jest panować w nocy Najjaśniejszy Panie, należy panować trochę i przy świetle dziennem.
 — Od kogóż to zależy?
 — Od was.
 — Tak, bezwątpienia. Trzeba tylko znaleść damę, któraby się podjęła panią wprowadzić.
 — Pomiędzy temi lafiryndami z waszego dworu?... One wszystkie są zaprzedane Choiseul’om i Praslin’om.
 — Więc, zdaje się, mieliśmy już nie mówić o tem.
 — Ja tego nie przyrzekałam, Najjaśniejszy Panie.
 — Więc teraz to ja panią proszę o rzecz jedną:
 — O jaką?
 — Zostaw ich hrabino w spokoju, a sama poprzestań na swem stanowisku, Wierzaj mi, jest ono dla ciebie najlepsze.
 — Biedne sprawy zagraniczne! biedna marynarka!
 — Na miłość Boską! hrabino, nie bawmy się razem w pilitykę.
 — Dobrze, lecz kto mi zabroni, ażebym sama się w nią bawiła?
 — O! baw się pani sama, ile chcesz!
 W tej chwili weszła Dora i szepnęła coś do ucha swej pani.
 — O! — wykrzyknęła hrabina.
 — Co się stało? — zapytał król?