Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/386

 — Doskonale! — pomyślał — i z tej strony także? Z trzech stron mnie osaczyli; niepodobna umknąć.
 — Wiesz pan już z pewnością — powiedział król — że biedny wicehrabia Jan o mało nie został zamordowany.
 — To jest otrzymał ranę w ramię. Miałem właśnie mówić o tem z Waszą Królewską Mością.
 — Tak, rozumiem, miał pan zamiar uprzedzić pogłoski?
 — Chciałem uprzedzić objaśnienia, Najjaśniejszy Panie.
 — Znasz więc wszystkie szczegóły, panie ministrze? — zapytał król znacząco.
 — Dokładnie.
 — O! — dorzucił król — mówiono mi już o tem.
 Pan de Choiseul stał niewzruszony. Delfin z pochyloną głową, zajęty zegarem, nie tracił ani słowa z rozmowy.
 — Opowiem wam teraz, jak to było — rzekł król.
 — Czy Wasza Królewska Mość dobrze jest powiadomiony? — zapytał pan de Choiseul.
 — O! co do tego...
 — Słuchamy, Najjaśniejszy Panie.
 — Jakto? Słuchamy? — powtórzył król.
 — Jego Królewska Wysokość Delfin i ja...
 — Delfin? — powtórzył znów król, przenosząc