Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/388

którego lubię? Może dlatego właśnie... Zawiści, nieuzasadnione niesnaski, stronnictwa!
 — Czy Wasza Królewska Mość raczy posłuchać dalej? — wtrącił pan de Choiseul.
 Ludwik XV zrozumiał, iż chcąc wyjść obronnie z całej sprawy, powinien unieść się gniewem.
 — Ja widzę w tem spisek na mój spokój, prześladowanie zorganizowane przeciw rodzinie mojej!
 — O! Najjaśniejszy Panie! młodzieniec, broniąc delfinowej, synowej waszej, nie zasłużył na ten zarzut.
 Delfin wyprostował się i skrzyżował ręce.
 — Ja zaś — powiedział — czuję wdzięczność dla człowieka, który narażał swoje życie, stając w obronie kobiety, która za dwa tygodnie będzie moją żoną.
 — Naraził życie, naraził życie! — mruknął król — wartoby poznać co nim powodowało?
 — Powód? Powód był taki — podjął pan de Choiseul. — Wicehrabia Jan Dubarry, dla pośpiechu w podróży, zapragnął wziąć dla siebie na przeprzęgu konie, przeznaczone dla Jej Wysokości delfinowej, aby ją wyprzedzić.
 Król zagryzł usta i zbladł; stanęło mu w myśli, co już o tem słyszał.
 — To niepodobna; znam całe zajście, źle jesteście poinformowani — szepnął Ludwik XV, aby zyskać na czasie.
 — Nie, Najjaśniejszy Panie, to co mam za-