Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/422

 — Mówią, że król myśli o zamachu przeciwko parlamentowi. Ale czem mogę pani służyć?
 — Wcale mi nie chodzi o króla i o jego zamachy!
 — O cóż więc pani idzie?
 — O mój proces. Pytam co w mojej sprawie słychać nowego.
 — O! co do tego, łaskawa pani — odpowiedział prawnik, smutnie potrząsając głową to... nic...
 — Nic?...
 — Nic a nic.
 — Rozumie się, że nic, od tej pory w której widziałam się z córką pana.
 — Z moją córką?
 — Tak.
 — Powiedziała pani: z moją córką?...
 — Rozumie się, z tą, którą pan do mnie przysyłałeś...
 — Wybacz hrabino, lecz niepodobna jest, abym córkę moją posyłał do pani.
 — Niepodobna?
 — Z tej bardzo prostej przyczyny, że jej nie mam.
 — Jesteś pan pewnym tego? — zapytała hrabina.
 — Pani — rzekł pan Flageot, mam zaszczyt być bezżennym.
 — Masz tobie! — zawołała hrabina.
 Adwokat zaniepokojony zawezwał Małgorza-