Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/428

 Posłyszawszy swoje nazwisko, hrabina powróciła, odepchnęła dependenta, rzuciła się na pana Flageot i wyrwała mu papier z ręki.
 — Cóż?... wykrzyknęła, co tam powiedziano o tem, panie Flageot?
 — Na honor, nic jeszcze nie wiem, hrabino; jeżeli jednak raczy pani oddać mi papiery, to się dowiem.
 — Prawda, prawda, mój dobry panie Flageot; masz i czytaj, a prędko.
 Adwokat spojrzał na podpis.
 — Od pana de Guilton, prokuratora — powiedział.
 — O! mój Boże!
 — Zaprasza mnie — kończył pan Flageot z wzrastającem osłupieniem, — abym był przygotowany do bronienia sprawy na wtorek, bo nasz proces jest wywołany.
 — Wywołany! — zakrzyczała hrabina, skacząc prawie z radości, — wywołany! Tylko proszę cię panie Flageot, nie żartujmy, bo tym razem już bym się nie podniosła więcej.
 — Pani — powiedział ogłuszony nowiną prawnik, — jeżeli tu jest ktoś, co żartuje, to chyba pan Guilton, a byłoby to po raz pierwszy w jego życiu.
 — Czy ten list tylko rzeczywiście jest od niego?
 — Jest Guilton, proszę patrzeć.
 — Prawda!... wywołany dzisiaj, będzie bro-