Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/429

niony we wtorek. Widocznie ta dama, która mnie odwiedziła nie była intrygantką?
 — Widocznie, że nie.
 — Skoro jednak nie przez pana była przysłana!... Czyś pan tylko pewny tego?
 — Na Boga! najzupełniej jestem pewny!
 — Przez kogóż więc?
 — Właśnie to ciekawe przez kogo.
 — Bo nareszcie była przysłana przez kogoś.
 — Nie rozumiem.
 — Tonę w domysłach.
 — Pozwólno mi raz jeszcze to odczytać mój drogi panie Flageot, — jest wywołany, będzie broniony, tak, napisano będzie broniony przed panem prezesem Maupeau... Do wszystkich djabłów! czy tak jest?
 — Bezwątpienia.
 — To źle!
 — Dlaczego?
 — Bo pan Maupeau to wielki przyjaciel Saluces’ów.
 — Naprawdę?...
 — Przyjaciel ich zagorzały.
 — Masz tobie, to znaczy, że w większym niż kiedykolwiek jesteśmy kłopocie. Dziwne mam szczęście!
 — A jednak, niema co, trzeba aby go pani hrabina odwiedziła.
 — Okropnie mnie zapewne przyjmie...
 — Prawdopodobnie.