Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/460

 — Król jest najzupełniej zdecydowany — dodał Jan.
 — Kiedyż nastąpi przedstawienie pani?
 — Niedługo.
 — Król chce, aby odbyło się to przed przybyciem pani delfinowej, by mógł siostrę moją zabrać na uroczystości do Compiégne.
 — A! teraz rozumiem. Pani ma być prezentowaną u dworu? — odezwała się nieśmiało hrabina.
 — Mój Boże! tak. Pani baronowa d’Alogny...
 — Czy pani ją zna?
 — Nie znam teraz nikogo; dwadzieścia lat temu dwór opuściłam.
 — Otóż pani baronowa d’Alogny będzie moją matką chrzestną. Król obsypuje ją za to swemi łaskami: mąż jej zostaje szambelanem, syn przechodzi do gwardji z obietnicą pierwszego awansu, baronostwo zamienione im będzie na hrabstwo, papiery ich, oparte na szkatule królewskiej wyżej stoją od akcyj miejskich, a wieczorem po prezentacji baronowa dostaje do ręki dwadzieścia tysięcy dukatów. To też śpieszy się, śpieszy!
 — Pojmuję — odpowiedziała hrabina ze słodkim uśmiechem.
 — A! wiesz, co ja myślę!... — wykrzyknął Jan.
 — Co? — zapytała pani Dubarry.
 — Jakie nieszczęście! — dodał, rzucając się w fotelu — że nie spotkałem pani tydzień temu u naszego kuzyna wice-kanclerza.