Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/474

 Zapytał więc Zamora:
 — Czy pani hrabina w ogrodzie?
 — Nie, panie — odpowiedział Zamor, nie dodając tytułu królewskiego, bo pani Dubarry, przez jeden ze swoich kaprysów, tylko „panem“ kazała zwać Ludwika XV, gdy w Luciennes przebywał.
 — Jest zatem u karpi?
 W Luciennes z nadzwyczaj wielkim nakładem wykopano na górze staw, nawodniono go za pomocą wodociągów i zarybiono najpiękniejszemi karpiami z Wersalu.
 — Nie, panie, — odpowiedział Zamor.
 — Więc gdzież jest?
 — W Paryżu, panie.
 — Jakto, w Paryżu! niema jej w Luciennes wcale?...
 — Nie, panie, Zamora tylko tu przysłała.
 — Na co?
 — By oczekiwał na króla.
 — Ha! ha! — zawołał Ludwik XV, — na ciebie włożyła obowiązek przyjmowania mnie tutaj. To mnie zachwyca doprawdy; towarzystwo Zamora! dzięki ci stokrotnie, hrabino.
 Powstał obrażony trochę.
 — O! nie, — odezwał się murzynek — król nie będzie miał Zamora za towarzysza.
 — A to dlaczego?
 — Bo Zamor zaraz pojedzie sobie.
 — A gdzież ty pojedziesz?
 — Do Paryża.