Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/513

wiedzieć o wszystkiem, aby Wasza Królewska Mość była ze mnie zadowolona.
 — Cóż się to przytrafiło? opowiedz mi.
 — Starej hrabinie?
 — Tak.
 — Co się zwykle we wszystkiem przytrafia: trudności.
 — Lecz czy nakoniec przyjedzie ta hrabina de Béarn.
 — Hm! Najjaśniejszy Panie, to było pewniejsze wczoraj wieczorem, niż dzisiaj rano.
 — Biedna Dubarry! — powiedział król, nie mogąc się powstrzymać od błysku radości w oczach.
 — O! Najjaśniejszy Panie! — poczwórne przymierze i pakta familji byłyby błahostkami wobec tej sprawy prezentacji.
 — Biedna Dubarry — powtarzał król, kiwając głową, nigdy nie dojdzie z tem do końca.
 — Bardzo się lękam, chyba, że Wasza Królewska Mość się rozgniewa.
 — Sądziła, że napewno już dopnie teraz celu!
 — Co jest najgorszem — powiedział de Sartines — to fakt, iż, jeżeli nie zostanie przedstawioną przed przybyciem pani delfinowej, to potem z pewnością nigdy.
 — To więcej niż prawdopodobne, masz słuszność, Sartines. Mówią, że jest bardzo surowa, bardzo pobożna i bardzo skromna, moja synowa. Biedna hrabina!
 — Będzie to powodem wielkiego zmartwienia