Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/517

nią i to zbrodnią publiczną, nie potrzebowałbyś tajnego rozkazu, mój kochany.
 Minister policji, widząc, że aresztowanie Rousseau’a było krokiem, za który król nie chciał brać odpowiedzialności, nie nalegał więcej.
 — A teraz, Najjaśniejszy Panie, chodzi o innego filozofa.
 — Jeszcze? — odpowiedział król niechętnie — czyż nigdy z nimi nić skończymy?
 — Niestety! Najjaśniejszy Panie, to oni właściwe nie chcą skończyć z nami.
 — O kogóż więc tam znów chodzi?
 — O Voltaire‘a.
 — To i on powrócił do Francji?
 — Nie, Najjaśniejszy Panie, możeby lepiej było, gdyby tu był; byłby przynajmniej pod dozorem.
 — Cóż on popełnił?
 — Nie on, ale jego stronnicy: ni mniej, ni więcej, tylko mu chcą wystawić pomnik.
 — Na koniu?
 — Nie, Najjaśniejszy Panie, a jednak faktem jest, że sławny to zdobywca miast.
 Ludwik XV wzruszył ramionami.
 — Od czasów Poliorceta, nikogo równego mu nie widziałem. Ze wszystkimi ma stosunki; najwyższe w państwie figury jego książki przemycają. Niedawno przejąłem ich ośm pełnych pak, z tych dwie nadeszły pod adresem pana de Choiseul.
 — Widocznie bardzo są zajmujące.
 — Zauważ jednak, Najjaśniejszy Panie, iż