Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/531

jak należało z kobietą pani pokroju. Więc teraz podaj pani, warunki.
 Oczy starej zaświeciły, lecz był to chwilowy błysk tylko.
 — Określ pani wyraźnie, czego wymagasz ode mnie — rzekła — a wtedy będę w stanie osądzić, w czem ci użyteczną być mogę.
 — Chcę być przedstawioną w Wersalu przez panią — powiedziała hrabina — choćbym miała tak strasznie cierpieć, jak pani dziś cierpisz.
 Pani de Béarn słuchała bez poruszenia.
 — I cóż więcej? — rzekła.
 — To już wszystko; teraz na panią kolej.
 — Chciałabym — mówiła pani de Béarn, dając poznać stanowczo, że zna wartość wymaganej od niej przysługi — chciałabym mieć zapewnione z mego procesu dwieście tysięcy liwrów.
 — A jeżeli pani wygra proces, uczyniłoby to czterysta tysięcy.
 — Bynajmniej, ponieważ uważam dwieście tysięcy liwrów za własność osobistą, której mi Saluce‘owie zaprzeczają; drugie dwieście tysięcy będą dodatkiem do zaszczytu, jaki mnie spotkał, że panią poznałem.
 — Dostanie je pani. Cóż dalej?
 — Mam syna, którego kocham szalenie. W rodzinie naszej zawsze szpadę noszono z honorem, lecz kto urodził się do rozkazywania, nie je«t dobrym szeregowcem.