Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/537

niejszą od starej hrabiny, ona, która rządziła królem Francji!
 Jan siedział w sali na dole i z nudów drugą już butelkę wysączał, lecz, gdy ujrzał wracającą siostrę, podbiegł szybko ku niej.
 — No cóż, no cóż? — zapytał.
 — Powiem ci to, co powiedział marszałek saski królowi, wskazując na pole bitwy pod Fontenoy:
 „Najjaśniejszy Panie, niech cię ten widok przekona, jak zwycięstwo drogo kosztuje“.
 — A więc zwyciężyliśmy? — zapytał Jan.
 — Uważaj, co mówię: „Jedno jeszcze takie zwycięstwo, a zginęlibyśmy!“
 — No, ale matkę chrzestną posiadamy?
 — Tak; tylko kosztuje nas ona około miljona!
 — O! o! — zawołał Dubarry z brzydkim grymasem.
 — Trudno, miałam nóż na gardle.
 — Ależ to ohydne!
 — A jednak prawdziwe. Nie zżymaj się tak bardzo, z twojej to winy o mało wszystko nie przepadło!
 — Boże wielki, co za straszna kobieta!
 — To rzymianka.
 — Nie, greczynka.
 — Rzymianka czy greczynka — ale pamiętaj zabrać ją z hotelu o trzeciej i dostawić do Luciennes. Uspokoję się dopiero, jak ją pod kluczem mieć będę.