Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/548

 Kilku mężczyzn pozostałych poszło za ich przykładem.
 Przy córkach królewskich pozostały tylko panie: de Grammont, de Guémenée, d‘Ayen, de Mirepoix, de Polastron i kilka innych zapalonych przeciwniczek prezentacji.
 Jedynym mężczyzną był pan de Richelieu.
 Damy z niepokojem patrzyły na niego, jak na trojańczyka w obozie greckim.
 — Ja przedstawiam tu moją córkę, hrabinę d’Egmont; nie krępujcie się moje panie — powiedział.
 — Jest sposób zaprotestowania przeciw obeldze, jaką nam wyrządzić mają i użyję tego sposobu — powiedziała księżna de Grammont.
 — Jakiż to sposób?... — zapytały wszystkie razem damy.
 — Powiedziano nam: „Król jest tu panem“.
 — A ja odpowiedziałem: „słusznie...“ — odezwał się książę.
 — Lecz i my jesteśmy paniami u siebie; kto mi zabroni tego wieczoru powiedzieć mojemu stangretowi: „do Chanteloup“, zamiast: „do Wersalu“?
 — A prawda — powiedział Richelieu; — lecz co z tego wyniknie?
 — Wyniknie to, że możeby się zastanowiono — zawołała de Guémenée — gdyby i inne panie poszły za tym przykładem.
 — Dlaczego nie miałybyśmy naśladować księżnej? — powiedziała marszałkowa de Mirepoix.