Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/616

przeciwko Filipowi de Taverney świadczył, wszak prawda?
 — O! co to, to nie — odpowiedział — nigdy!
 — Dlaczegóż to, uparciuchu?
 — Bo wicehrabia nie miał słuszności.
 — A dlaczego to, proszę, nie miał racji?
 — Ubliżał żonie delfina, gdy pan Filip de Taverney, przeciwnie...
 — Co?
 — Słusznie jej bronił.
 — Jesteśmy po stronie delfinowej, widocznie?
 — Nie, — tylko po stronie słuszności.
 — Oszalałeś, Gilbercie! bądź cicho, niech w tym pałacu nie usłyszą cię tak mówiącego.
 — To uwolnij mnie pani od odpowiedzi, na twoje pytania.
 — Przestańmy o tem mówić.
 Gilbert się ukłonił na znak, że się zgadza.
 — I cóż, mój chłopcze, robić tu zamyślasz, jeżeli nie chcesz być użytecznym? — ostro zapytała młoda kobieta.
 — Mam-że dlatego zaprzeć się siebie?
 — Skąd czerpiesz wszystkie te wielkie słowa?
 — Z przysługującego każdemu człowiekowi prawa, pozostania wiernym swojemu sumieniu.
 — Ba, ten, komu się służy, bierze na siebie całą odpowiedzialność.
 — Nie mam pana — mruknął Gilbert.
 — Postępując w ten sposób, nigdy kochanki