Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/645

 — Nie mam już rodziców; lecz nie troszcz się pan, praca mnie wyżywi.
 — Naturalnie, a ponieważ czytałeś dzieła Rousseaua, wiesz zatem, że każdy człowiek, choćby był synem księcia, powinien się uczyć rzemiosła.
 — Nie czytałem „Emila“, a podobno w tej właśnie książce mowa jest o tem, wszak prawda?
 — Tak.
 — Słyszałem pana de Taverney, jak wyśmiewał tę metodę i jak żałował, że syna swego stolarzem nie zrobił.
 — Cóż zrobił z niego? — zapytał nieznajomy.
 — Wojskowego, oficera — odpowiedział Gilbert.
 Starzec się uśmiechnął.
 — Wszyscy oni tacy, ci szlachetnie urodzeni; zamiast nauczyć dzieci rzemiosła, dającego sposób do życia, oni ich uczą takiego, które śmierć niesie. Stąd powstają rewolucje, następnie wygnania, a na wygnaniu, pomiędzy obcymi, szlachcic żebrać będzie, lub zaprzeda się, co gorzej daleko.
 — Lecz ty, nie będąc synem szlachcica, zapewne umiesz robić cośkolwiek?
 — Mówiłem już panu, że nie umiem i mam wstręt do pracy fizycznej.
 — A! — podchwycił starzec — więc leniwy jesteś?
 — O! wcale nie; ale zamiast pracy ręcznej,