Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/649

nieznajomy; — biorę cię z sobą do Paryża i postaram się tam dla ciebie o pracę niezależną.
 — O! panie! — wykrzyknął Gilbert uszczęśliwiony.
 — Następnie, powściągając się, dodał:
 — Ma się rozumieć, że będę pracował rzetelnie i że nie będzie to żadna jałmużna?
 — Bądź spokojny, za biedny jestem na to i nie taki głupi, abym byle komu dobrodziejstwa świadczył.
 — Tak to lubię — powiedział Gilbert, nie urażony wcale — przyjmuję pańską ofiarę i dziękuję z całego serca.
 — Więc już postanowione, idziesz ze mną do Paryża?
 — O tak, jeżeli tylko pan zezwolisz.
 — Przecież sam zaproponowałem.
 — Jakie będą obowiązki moje względem pana?
 — Żadne. Będziesz pracował i sam sobie pracę wybierzesz; będziesz miał prawo być młodym, szczęśliwym i wolnym, a nawet odpoczywać, jak zarobisz na odpoczynek — dodał nieznajomy, uśmiechając się pomimowoli i wznosząc oczy do nieba:
 — Och! młodość! śmiałość! swoboda! — szepnął z westchnieniem.
 — Zatem — rzekł weselej — teraz, gdyś już nie sam i nie opuszczony, możebyśmy napełnili ziołami pudełko drugi raz. Mam tu papier szary, w którym ułożymy zbiór pierwszy. A możeś głodny? mam jeszcze chleba kawałek.