Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/672

Jakób się uśmiechnął.
 — W rzeczywistości słoma działa chłodząco — odpowiedział. — Weź świeczkę i chodź za mną.
 Teresa nie spojrzała nawet na Jakóba. Westchnęła tylko; została zwyciężona.
 Gilbert powstał z powagą i poszedł za swoim opiekunem.
 Przechodząc przedpokój, dostrzegł wodociąg.
 — Panie — rzekł — czy drogo kosztuje woda w Paryżu?
 — Nie, mój kochany; lecz chociażby i drogą była, woda i chleb są to dwie rzeczy, których człowiek nie ma prawa odmawiać swemu bliźniemu, gdy ten ich potrzebuje.
 — Bo w Taverney nic nie kosztowała, a zbytkiem dla biedaka jest czystość.
 — Weź, mój drogi, weź — rzekł Jakób, wskazując duży dzbanek fajansowy, stojący w kącie nabierz jej.
 I poszedł naprzód, zdziwiony, że w takiem dziecku nieledwie znajduje tężyznę syna ludu, w połączeniu z arystokratycznemi zamiłowaniami