Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/69

 — Przysyłają mu je z Paryża.
 — Ale jakim sposobem taki biedak, jak powiadasz, może wydawać pieniądze, na takie niedorzeczności?
 — On nie kupuje, dają mu je darmo.
 — Dają mu? któż taki?
 — Jeden z bogatych jego przyjaciół.
 — Czy wiesz, jak się nazywa ten magnat?
 — Książe Richelieu.
 — Jakto! stary marszałek?
 — Tak, marszałek, ten sam.
 — Spodziewam się, że baron nie rozkłada tych książek przed panną Andreą.
 — Owszem, pełno ich po wszystkich kątach.
 — Czy panna Andrea także jest takiego jak ty zdania o tych książkach? — zapytał podróżny, uśmiechając się złośliwie.
 — Panna Andrea nie czyta ich — odpowiedział sucho Gilbert.
 Podróżny zamilkł na chwilę. Znać było, że natura chłopca niepospolita, mieszanina złego i dobrego, wstydliwości i zuchwalstwa, zajmowała go pomimo woli.
 — Dlaczego czytałeś te książki, wiedząc, że nie są dobre? — ciągnął dalej ten, którego stary mędrzec nazywał Acharatem.
 — Nie znałem ich wartości, gdym brał je do ręki.