Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/706

 — Jej wysokość powiedziała, proszę pani, że tego wieczoru audjencja jest zupełnie niemożliwa, lecz ponieważ pani powiada, że tak bardzo potrzebuje schronienia, więc narazie ofiarowujemy pani gościnę w klasztorze. Proszę wejść, siostro; a po tak długiej i męczącej podróży najlepiej byłoby odrazu się położyć.
 — A mój koń?
 — Zajmą się nim, niech pani będzie spokojna.
 — Jest łagodny jak baranek. Na imię ma Dżerid i przychodzi na wołanie. Usilnie go polecam waszym względom, bo to niezwykłe zwierzę.
 — Będzie traktowany jak konie królewskie.
 — Dziękuję.
 — A teraz proszę zaprowadzić panią do jej pokoju, rzekła siostra konwerska do furtjanki.
 — Nie do pokoju, do kościoła. Potrzebuję nie snu, lecz modlitwy.
 — Kaplica jest otwarta siostro, odparła zakonnica, wskazując palcem boczne drzwi kościoła.
 — A kiedy zobaczę dostojną księżnę? — spytała jeszcze cudzoziemka.
 — Jutro.
 — Jutro rano?
 — Rano, to jeszcze będzie niemożliwe.
 — Dlaczego?
 — Bo księżna delfinowa wyświadcza ten zaszczyt, że się tu zatrzyma na dwie godziny. Jest to wielka uroczystość dla klasztoru, rozumie więc pani...