Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/729

 — Zarobisz? A ileż potrafisz zarobić?
 — Zarabiam dziennie dwadzieścia pięć groszy, a mogę zarobić trzydzieści, a nawet czterdzieści.
 — Ależ to wystarczy zaledwie na jedzenie!
 Gilbert uśmiechnął się.
 — Widzisz, być może, że jestem niezręczny, lecz chcę ci ofiarować moje usługi.
 — Swoje usługi, pan, mnie, panie Filipie?
 — Oczywiście! Czy wzdragałbyś się je przyjąć?
 Gilbert nie odpowiedział.
 — Ludzie. powinni sobie wzajemnie pomagać. Czyż wszyscy nie jesteśmy braćmi? — ciągnął dalej kawaler de Maison-Rouge.
 Gilbert podniósł głowę i wpił oczy w szlachetną twarz młodego człowieka.
 — Dziwią cię te zasady? — zapytał Filip.
 — Nie, panie, znam je; lecz nie słyszałem ich nigdy od człowieka pańskiej kondycji.
 — Pod tym względem masz rację; a jednak są to zasady dominujące w naszem pokoleniu. Sam delfin je podziela. A więc nie bądź hardy w stosunku do mnie, bo to, co ci pożyczę, oddasz mi kiedyś. Kto wie, czy nie zostaniesz jakim Colbertem lub Vaubanem?
 — Albo Tronchinem — dodał Gilbert.
 — Niech będzie. Oto moja kiesa, podzielmy się.
 — Dziękuję, panie — rzekł chłopak nie przekonany, lecz mimo woli wzruszony tą niezwykłą