Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/772

knięte od wewnątrz. Poszłam prosto do krzesła. Poszukałam w kieszeni; znalazłam klucze, z całego pęku wybrałam klucz od furty i przyniosłam.
 W pięć minut później furta była otwarta, a my na ulicy.
 Wtedy podał mi rękę i pobiegliśmy na drugi koniec wsi Subiaco. O sto kroków za ostatnim domem stał już zaprzężony pojazd pocztowy. Wsiedliśmy i ruszyli galopem.
 — Czy nie padłaś ofiarą żadnej przemocy, żadnej groźby, czy pojechałaś dobrowolnie z tym człowiekiem?
 Lorenza pozostała milcząca.
 — Jej Królewska Wysokość zapytuje cię, Lorenzo, czy przemocą lub groźbą nie zmusiłem cię do pojechania ze mną?
 — Nie.
 — A dlaczegóż z nim pojechałaś?
 — Powiedz, dlaczego pojechałaś ze mną?
 — Bo go kochałam — wyrzekła Lorenza.
 Hrabia Fenix zwrócił się do księżny z triumfującym uśmiechem.