Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/824

 — Śpię snem magnetycznym — odpowiedziała Lorenza.
 — Czy będziesz odpowiadać na moje pytania, Lorenzo?
 — Zdaje mi się że będę.
 — No to dobrze.
 Nastąpiła chwila milczenia; poczem hrabia Fenix zaczął znowu:
 — Zajrzyj do pokoju księżnej Ludwiki, którą widzieliśmy przed trzema kwadransami.
 — Patrzę — odrzekła Lorenza.
 — Czy widzisz?
 — Widzę.
 — Czy jest tam kardynał de Rohan?
 — Nie dostrzegam go wcale.
 — Co robi księżna?
 — Odmawia modlitwy wieczorne.
 — Zajrzyj na korytarze i w dziedziniec klasztorny, czy nie widzisz gdzie kardynała?
 — Nie widzę go nigdzie.
 — Zobacz czy powóz jego stoi jeszcze przed bramą.
 — Nie stoi.
 — Zobacz co się dzieje na drodze, którą jechaliśmy?
 — Patrzę.
 — Nie widzisz jakiej karety?
 — Widzę kilka.
 — A czy niema w której z nich kardynała?