Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/869

 — Ale brakowało w niej części głównej, tej, która wszystkie ingredjencje składowe połączyć ma w doskonałą całość.
 — I znalazłeś ją, mistrzu?
 — Znalazłem. Trzeba dolać do wszystkich skombinowanych cieczy ostatnie trzy krople krwi, wytoczone z arterji sercowej dziecka!
 — Ależ skąd myślisz wziąć to dziecko?
 — Ty mi go dostarczysz.
 — Ja?
 — Ty.
 — Oszalałeś, mistrzu.
 — Dlaczegóż nie miałbyś mi dostarczyć dziecka? — spokojnie zapytał zapamiętały starzec, patrząc ciągle na flakon. — Powiedz mi, dlaczego?...
 — Miałbym dostarczyć ci dziecka nato, abyś wytoczył z niego ostatnie krople krwi?
 — Ma się rozumieć, że nie na co innego.
 — Ależ nato trzebaby zabić to dziecko.
 — Naturalnie, że je zabić potrzeba, a im dziecko będzie ładniejsze, tem lepszy będzie eliksir.
 — To niepodobna, mistrzu; nie wolno jest porywać i zabijać dzieci.
 — Dlaczego? — zawołał starzec z dziką naiwnością. — Cóż tu z niemi robią?
 — Wychowują je, mistrzu.
 — To dziwnie się świat zmienił. Trzy lata temu ofiarowywano nam nabycie mnóstwa dzieci za baryłkę prochu lub wódki!