Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/896

 — Jak potrzeba, to się dowiemy.
 — Ale w jaki sposób?
 — Myślałem ja, teraz wy możecie pomyśleć — rzekł Jan.
 — Na ulicy tej są zapewne domy, a w nich mieszkania do wynajęcia — rzekła Chon.
 — Tak, tak — zawołała Dubarry — trzeba nająć w sąsiedztwie mieszkanie, a w niem umieścić kogo, coby nie spuszczał z oka tych ludzi i widział, kto wchodzi, kto wychodzi i dokąd idzie.
 — Każę zaprzęgać, pojedziemy zaraz na ulicę Coq-Héron.
 — Próżna fatyga, tam niema żadnego mieszkania do wynajęcia w sąsiedztwie. Dowiadywałem się. Jest... przy ulicy Plâtrière.
 — Co to za ulica Plâtrière?
 — Co to za ulica?
 — Tak! — Styka się ogrodami z ulicą Coq-Héron.
 — Więc prędko, śpieszmy się, najmijmy to mieszkanie.
 — Nie potrzeba, już je nająłem.
 — Co za idealny człowiek! Chodź, ucałuj mnie, Janie.
 Jan otarł sobie usta, podszedł do pani Dubarry, ucałował ją w obydwa policzki, poczem złożył jej ceremonjalny ukłon, dziękując za zaszczyt jakiego dostąpił.
 — Uspokoiłaś się nakoniec?... — wyrzekł Jan.