Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/901

 — Czy chcesz mnie piec na wolnym ogniu?... — A może przeszkadza ci ta dziewczyna? Sylwjo, przejdź proszę do ostatniego pokoju.
 — Taka piękna panna nigdy przeszkadzać mi nie może — rzekł Jan poufale, biorąc Sylwję pod brodę.
 — Niechże sobie zostanie; ale ty mów nareszcie.
 — Od chwili jak tu wszedłem, nie przestaję rozmawiać.
 — O niczem.... Więc przestań paplać i nie przeszkadzaj mi patrzyć.
 — Uspokój się. Otóż mówiłem, że, przechodząc obok studni...
 — Właśnie, żeś o tem nic dotąd nie mówił.
 — Przerywasz mi?
 — No, mów dalej.
 — Przechodziłem tedy obok studni i przystanąłem na chwilę, chcąc kupić jakie stare graty do tej tu dziury, gdy wtem czuję strumień wody, płynący po moich pończochach.
 — To istotnie bardzo zajmująca historja!...
 — Co za gorączka.... czekajże cierpliwie.... oglądam się i spostrzegam.... zgadnij co?
 — Dajże mi pokój.
 — Widzę młodego człowieka, który zatkał kurek kawałkiem chleba, co spowodowało, że woda mnie tak obryzgała.
 — Nie uwierzysz, jak mnie żywo obchodzi twoje opowiadanie! — rzekła Chon, wzruszając ramionami.