Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/908

 Pan de Sartines wyciągnął rękę, wziął ołówek i zaczął pisać.
 — Lat ośmnaście. — Jak na imię temu chłopcu?
 — Gilbert.
 — Czem się trudni?
 — Prawdopodobnie niczem.
 — Skąd pochodzi?
 — Z Lotaryngji.
 — Gdzie był przedtem?
 — W służbie u rodziny de Taverney.
 — Czy go przywieźli z sobą?
 — Nie, siostra moja Chon kazała go podnieść na gościńcu nawpół umarłego z głodu i wyczerpania, wzięła go do karety, przywiozła do Luciennes, a tam...
 — Cóż dalej, panie wicehrabio?
 — Tam, obawiam się, czy nie nadużył gościnności.
 — Nie, tego nie mówię... tylko uciekł w tak dziwny sposób.
 — A teraz pan chce go dostać napowrót?
 — Tak jest.
 — Czy nie domyśla się pan mniej więcej, gdzie obecnie znajdować się może?
 — Spotkałem go dziś przy studni, na rogu ulicy La Plâtrière, i zdaje mi się, że musi mieszkać w tej stronie; domyślam się nawet w którym domu.
 — A więc skoro wiadomy jest panu dom, w którym się ukrywa, nic łatwiejszego, jak posłać