Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/910

dności istniały tylko w mowie pana de Sartines, dodał jednak:
 — Właśnie też, z powodu tych nadzwyczajnych trudności, wolałbym wiedzieć, że pan, osobiście, zajmuje się tą sprawą.
 Pan de Sartines zadzwonił.
 — Niech natychmiast zaprzęgają, — rzekł do wchodzącego lokaja.
 — Mam swój powóz przed domem.
 — Dziękuję, wolę mój własny, bo nie ma żadnych herbów i co miesiąc każę go przemalowywać, tak, aby go nikt poznać nie mógł. Zanim zaprzęgną, pozwól mi pan przymierzyć peruki, które mi przyniesiono.
 — Ależ, bardzo proszę, niech pan się nie krępuje moją obecnością.
 Fryzjer pana de Sartines był prawdziwym artystą i przyniósł był ogromną ilość peruk wszystkich możliwych form i kolorów.
 Pan de Sartines, w interesie swego powołania, miał zwyczaj często przebierać się, a kogokolwiek udawał: adwokata, doktora lub kupca, zawsze dbał niezmiernie o dokładność przebrania.
 Gdy przymierzał dwudziestą czwartą perukę, dano znać, że powóz zaszedł.
 — Czy pozna pan dom? — zapytał pan de Sartines gościa.
 — Naturalnie!
 — Zauważył pan bramę?