Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/916

 — Gilbert mieszka u pana Rousseau; wierzaj mi, wicehrabio, zrzec się musisz dalszych zabiegów; ten chłopiec jest już dla ciebie stracony.
 — Mam się zrzec zabiegów?
 — Wątpię, abyś pan życzył sobie poruszyć wszystkich filozofów w Paryżu.
 — Ale co na to powie siostra moja, Joanna?
 — Czy tak bardzo dba o tego Gilberta?
 — Bardzo.
 — Jedyny więc pozostaje wam sposób: postarajcie się wkraść w łaski pana Rousseau, a wtedy sam odda wam Gilberta, którego siłą odebrać mu nie potrafimy.
 — To równie łatwe, jak oswojenie niedźwiedzia.
 — Może mniej trudne, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Rousseau jest wrażliwy na wdzięki niewieście; pani hrabina i panna Chon są jednemi z najpiękniejszych kobiet w Paryżu. Może hrabina zechce zrobić małe ustępstwo?
 — Pewny jestem, że najchętniej zrobiłaby nawet wielkie.
 — Gdyby, naprzykład, zechciała zakochać się w panu Rousseau.
 — Jeżeli koniecznie byłoby tego potrzeba....
 — Najpożyteczniejszeby to było, ale trzebaby ich zapoznać. Czy kto z pańskich przyjaciół zna pana Rousseau?
 — Książę de Conti.