Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/920

 — Tak, Najjaśniejszy Panie.
 La Vauguyon westchnął głęboko.
 — Wychowanie udało się świetnie.
 — Zbytek łaski, Najjaśniejszy Panie.
 — Na ciebie spływa cała zasługa.
 — Najjaśniejszy Panie, czyż jestem godzien...
 — Zdaje mi się, że delfin jest jednym z najuczeńszych książąt w Europie.
 — I ja tak sądzę, Najjaśniejszy Panie.
 — Dobry z niego historyk?
 — Doskonały.
 — Geografję zna dokładnie?
 — Najjaśniejszy Panie, mapy, rysowane przez delfina, przyniosłyby zaszczyt najpierwszemu inżynierowi.
 — Jest dobrym tokarzem?
 — Tej sztuki ja go nie nauczyłem.
 — Mniejsza o to; wszak zna tokarstwo?
 — Doskonale.
 — A jak się zna na zegarmistrzostwie... to godne zastanowienia!...
 — Istotnie, Najjaśniejszy Panie.
 — Tak, to prawda, wszak to on sam reguluje wszystkie zegary pałacowe, a każdy idzie po swojemu, tak, że je zrozumieć trudno.
 — To zależy od ich mechanizmu; zresztą muszę wyznać, Najjaśniejszy Panie, że ja się na tem wcale nie znam.
 — No, a matematyka, żegluga?