Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/921

 — Na te nauki starałem się zawsze zwracać uwagę mego ucznia, Najjaśniejszy Panie.
 — Tak, wiem, że je dobrze posiada. Słyszałem go rozmawiającego z panem de la Peyrouse o linach, drabinach okrętowych, o statkach.
 — W istocie delfin zna się na marynarce.
 — Tobie to zawdzięcza on wszystkie swoje wiadomości...
 — Najjaśniejszy Pan przyznaje mi daleko więcej, niż mogłem sobie zasłużyć, oceniając słabe moje starania w kształceniu wrodzonych zdolności młodego księcia.
 — W istocie mam nadzieję, że z delfina będzie dobry król, dobry administratora, a także bardzo zacny człowiek.. Ale, chciałem ci się zapytać, jak sądzisz, mój książę: czy delfin będzie dobrym ojcem rodziny?
 — Ależ — odrzekł naiwnie la Vauguyon — książę posiada wszystkie zalety, mniemam, że i ta również znajdować się w nim musi.
 — Nie rozumiesz mnie, jak widzę, mój książę. Pytam, czy delfin potrafi być dobrym ojcem rodziny?
 — Przyznaję, że nie rozumiem zapytania Najjaśniejszego Pana, — w jaki sposób mam je sobie wytłumaczyć?
 — Ależ tu chodzi... chodzi mi o to... Musisz znać przecie historję patrjarchów?
 — Naturalnie.