Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/922

 — Czy będzie z niego dobry patrjarcha?
 De la Vauguyon popatrzył zdziwiony na króla, a obracając kapelusz w rękach rzekł wkońcu:
 — Najjaśniejszy Panie, wielki król może być wszystkiem, czem mu się podoba.
 — Przepraszam cię, mój książę, ale jak widzę, nie rozumiemy się wcale.
 — Nie tracę jednak ani jednego słowa Jego Królewskiej Mości i dokładam całej uwagi, aby zrozumieć.
 — Muszę zatem jaśniej ci rzecz wyłożyć. Wszak książę znasz delfina jak własne dziecko.
 — Niezawodnie, Najjaśniejszy Panie.
 — Musisz znać jego upodobania?
 — Naturalnie.
 — Jego namiętności?
 — Gdyby książę miał jakie namiętności, byłbym dołożył wszelkich starań, aby je wykorzenić; ale na szczęście nigdy nie potrzebowałem nawet myśleć o tem; książę nie podlega żadnym namiętnościom.
 — Powiedziałeś, — „na szczęście*?
 — A nie jestże to szczęściem, Najjaśniejszy Panie?
 — Więc ich nie posiada?
 — Namiętności? Nie, Najjaśniejszy Panie.
 — Ani jednej?
 — Żadnej; mogę zaręczyć, że żadnej.
 — Tego się właśnie obawiałem i widzę, że